Is het personage een 'antiheld' die het hele verhaal openlijk de 'hoofdheld' confronteert? In wezen is de term ja. Maar zal hij noodzakelijkerwijs een 'antiheld' zijn in de traditionele, emotionele zin?
Bijvoorbeeld een dozijn films, die je na het bekijken niet meteen kunt zeggen: wie was de held, of de plot-antagonist ondubbelzinnig aan 'anti' moest worden toegeschreven. En de hoofdpersoon lijkt zo'n lieveling als zijn kwaliteit niet wordt benadrukt door het negatieve van de 'belangrijkste antiheld'?
10. Michael Corleone
De klassieke verfilming van een gangster-actiefilm, gemaakt door Francis Coppola in 1972, bestaat allemaal uit kleurrijke personages. De hoofdpersoon van de film "The Godfather", Michael Corleone (die prachtig werd gespeeld door de jonge Al Pacino), is een van de hoofdpersonages in de plot. Maar is hij een 'held' in de algemeen aanvaarde zin?
Natuurlijk was Michael aan het begin van het complot een held, die dapper aan het front vocht. Na demobilisatie probeert de jongeman zich eerlijk en waardig te gedragen in een vredig leven. Helaas leidt de traditionele manier van leven en het systeem van gezinswaarden tot een drift van morele principes. Blijft hij een 'held' en verandert hij geleidelijk in een overtuigd crimineel?
9. Mildred Ratched
Net als het originele drama van Ken Kesey werd de film "Flying Over the Cuckoo's Nest" (1975) opgenomen in de lijst met wereldklassiekers. Gebouwd op een directe en expliciete oppositie van de hoofdpersonen, laat de plot geen twijfel bestaan "wie hier slecht zal zijn".
Een van de vertegenwoordigers van het "team van schurken" is een senior verpleegster. Haar officiële taak, die is uitgegroeid tot een oprecht levensdoel, is de rigoureuze vervulling van de wil van het hoofd van de plant om van mensen gehoorzame poppen te maken.
Louise Fletcher speelde de verpleegster Milred zo overtuigend dat ze voor deze rol een Oscar ontving. Louise's grap, die ze losliet en het beroemde beeldje oppakte, werd de slogan: "Soms is het zo geweldig als iedereen je haat!"
8. John Milton
In 1997 kreeg Al Pacino opnieuw de moeilijke rol van de belangrijkste antiheld - een rol waarin het nodig was om de complexiteit en ambiguïteit van traditionele ideeën over moraliteit te tonen in de film Devil's Advocate.
De vijand van het menselijk ras kan per definitie niet menselijk zijn, toch? Maar alles is relatief. Men hoeft alleen maar nader te bekijken hoe verachtelijke obsceniteiten mensen vaak verbergen achter het scherm van opzichtige vroomheid, wanneer ze twijfels beginnen op te lossen over het unieke karakter van de begrippen 'goed' en 'kwaad'.
7. Tyler Durden
In 1999 filmde David Fincher op briljante wijze het psychologische drama The Fight Club van Chuck Palahniuk. Eigenlijk heeft de hoofdpersoon van de roman en het script helemaal geen naam. Vanuit zijn gezicht wordt een verhaal verteld, een filmbezoeker ziet wat er met zijn ogen gebeurt. Maar de partner van de hoofdrolspeler, zijn vriend en kameraad - en tegelijkertijd een antagonist en de ergste vijand - heeft een gezicht en een heel specifieke naam: Tyler.
Brad Pitt speelde perfect een vindingrijke, bedrieglijke, principiële vernietiger van de traditionele waarden van de wereld van welvarende tweevoetige herkauwers en hun harteloze opzieners.
Zo onverwacht is het geleidelijke inzicht van de hoofdpersoon (Edward Norton). Hij moet er met afschuw voor zorgen dat zijn "antiheld" - hijzelf is.
6. Percy Wetmore
In hetzelfde jaar 1999 maakt de Amerikaanse producent en scenarioschrijver Frank Darabont de film "The Green Mile", gebaseerd op de gelijknamige roman van Stephen King. De hoofdpersoon van het drama is een veroordeelde die amnestie of de doodstraf verwacht. Het hoofdpersonage is vreemd, vriendelijk en charmant - zoals het hoort voor een positief karakter.
De meeste plotdeelnemers zijn gewone mensen. Niet zonder enkele gebreken, met zijn eigen verdiensten. Zouden ze zo levendig zijn als hun waardigheid niet werd benadrukt door de zwakte van een van de deelnemers aan het drama?
Doug Hutchison kreeg de onwaarschijnlijke rol van 'papa's zoon'. Zich niet bewust van het leven, gewend aan welvaart en onvoorzichtigheid, krijgt een jongeman macht over de lotsbestemmingen en het lijden van mensen - en weerstaat deze last niet.
Stephen King is een meester in dergelijke opposities en de acteur moest de rol spelen van het beruchte uitschot. Hij deed het geweldig dat de film alleen maar nuttig was.
5. Commodus
Romeinse keizers waren over het algemeen onaantrekkelijke karakters. Zo'n moeilijke taak voor de keizer - ofwel zal de zuster een samenzwering beginnen tegen de heersende broer, of zal de militaire leider rebelleren en de troon willen beklimmen. Het is niet verwonderlijk dat het op het scherm meestal mooie schurken zijn.
Bij het maken van de film Gladiator (uitgebracht in 2000) bood Ridley Scott de acteur, muziekvideospeler en muzikant, Joaquin Phoenix, de rol van 'hoofdschurk' aan. Joaquin speelt de rol van Commodus - de zoon van de toen optredende keizer Marcus Aurelius.
In samenspraak met zijn eigen zus vermoordt de schurk zijn eigen vader en verklaart zichzelf tot keizer, geliefde. Maar niet alle hovelingen keuren dergelijke vrijheden in het paleis goed en weerstaan op overtuigende wijze de zelfbenoemde tiran. Commodus gaat het front aan in het aangezicht van zijn beste vriend en bondgenoot, dan bewijst overtuigend zijn recht om stevig en zelfs wreed te regeren.
Interessant genoeg was het onwaarschijnlijk dat de echte keizer Commodus zijn vader zou doden. Bovendien stond hij bekend als vredestichter en popularisator van het humanisme. Waarvoor hij werd vermoord door de hovelingen, die gewoon moe werden van 'de keizer is een beetje niet van deze wereld'.
4. Mevrouw Carmody
Het verhaal van Stephen King's "Fog", gepubliceerd in 1980, werd pas in 2007 gefilmd. Frank Darabon, die al een uitstekende verfilming van King (The Green Mile) had opgevoerd, nam de moeilijke taak op zich.
Zoals King gewoonlijk doet, wordt de diversiteit, maar de algemene menselijkheid van de hoofdpersonen en de ondersteunende personages benadrukt door één - maar een helder karakter. In de plot van de film, die in Rusland werd uitgebracht onder de naam “The Darkness”, is dit de bezeten religieuze fanaat (die ook traditioneel is voor de plots van Stephen King).
De rol van Miss Carmody werd helder en overtuigend gespeeld door Marsha Gay Harden. Zo helder dat tegen de achtergrond zelfs de ethisch controversiële acties van sommige andere helden slechts voorbeelden van vroomheid en menselijkheid lijken te zijn.
3. Anton Chigur
De film "The Old Men Can't Get Here", gemaakt door de gebroeders Cohen in 2007, gebaseerd op de gelijknamige roman van Cormac McCarthy, veroorzaakte een fel gemengde reactie. Zowel de critici als het publiek waren geschokt door de abstracte allegorische aard van de plot en het ontbreken van een levendige nevenschikking van een soort 'model van goed' tot een ondubbelzinnige 'manifestatie van kwaad'.
Natuurlijk kan de charmante Tommy Lee Jones 'nooit een slechterik zijn'. Maar de rol van een intelligente en eerlijke sheriff is zijn rol. Hij doet eerlijk zijn plicht, betrapt de schurken en brengt ze voor het gerecht.
Maar iemand moet de held weerstaan. Anton Chigur (gespeeld door de Spaanse acteur Javier Bardem) is een professionele moordenaar. Dit is ook zijn werk, dat hij strikt en methodisch doet. Anton doet zijn werk en de sheriff, Ed Tom Bell, volgt hem in zijn bloedige sporen.
De methodologie van de moordenaar kan soms zelfs overdreven en misselijk lijken voor zijn 'werkgevers' en bioscoopbezoekers. Maar dit was precies het kenmerk van de Coens, die het mogelijk maakte om een ongelooflijk opwindende foto te maken, die ons ook aan het denken zette.
2. De joker
Gefilmd op basis van strips zijn films over de oppositie van supermensen tegen alle krachten van het kwaad op hun beurt noodzakelijkerwijs gebaseerd op eenvoudige en duidelijke antagonisten: de 'goede' Superman is de 'slechte' slechterik.
Maar zelfs in de strips krijgen schurken menselijke motieven, schurken worden overweldigd door emoties die heel begrijpelijk zijn voor de gemiddelde man. Dus in de film "The Dark Knight", uitgebracht door Christopher Nolan in 2008, verpersoonlijkt een personage genaamd Joker het universele kwaad, dat onoverwinnelijk wordt tegengewerkt door de onoverwinnelijke Batman.
Heath Manager kreeg de rol van de Joker. Het personage is niet erg sympathiek, maar - zoals het hoort in het noir-genre - is wanhopig aantrekkelijk. En de rol die hij is geslaagd! Niet iedereen slaagt erin zo'n charme te spelen voor criminele zondigheid.
1. Hans Landa
De film Inglourious Basterds uit 2009 beschrijft de avonturen van goede saboteurs, die de gelederen van slechte nazi-indringers dapper beschadigen en overrompelen. Het bevel over de parachutistenhelden is samengesteld uit een reeks van de meest wanhopige jongens, die allemaal een persoonlijk account hebben voor de nazi's.
Tegenover de "bende klootzakken" (zoals de Duitsers het al wisten te noemen) wordt naar de kolonel van de veiligheidsdienst gebracht, Hans Landa. Christopher Waltz moest de antagonist van de hoofdpersonen spelen. Zijn karakter zou theoretisch gezien de kijker een duidelijke afwijzing moeten geven.
Maar Quentin Tarantino heeft altijd alles ondersteboven - en een charmante kolonel met onberispelijke manieren en een academische achtergrond wekt veel meer sympathie op dan de 'hoofdpersonen' zelf. Toch kreeg hun bende niet voor niets de bijnaam "Bastards". Maar de kolonel wilde gewoon eerlijk zijn werk doen, het einde van de oorlog meemaken en onderweg geld verdienen in een 'huis in het dorp'.