Vliegende schotels, aliens, reizen naar andere werelden. Mysterieuze verhalen over vreemde en mysterieuze dingen vermaken niet alleen het publiek, maar leveren ook een goed inkomen op voor uitgevers en filmproducenten.
Een van de beroemdste 'moderne legendes' is het verhaal van Nessie - een mysterieus wezen dat zogenaamd in de mysterieuze diepten van het kleine maar diepwater Schotse meer Loch Ness leeft.
10. Mondelinge legendes
Voor het eerst kon de vermelding van een mysterieus wezen nog steeds de Romeinse legionairs zien. De oude Kelten in rotsschilderingen veroverden de hele fauna - maar onder andere de Romeinen ontmoetten afbeeldingen van een ongekend wezen. Het zag eruit als een zeehond, maar had een onevenredig lange nek.
Een Schotse abt beschreef de daden van de overwinning van de heilige op het 'waterbeest' in de rivier de Ness en beschreef de handelingen van de Ierse heilige Columbus (niet te verwarren met de Spanjaard Columbus!).
9. De eerste gedocumenteerde opmerkingen
In 1971 werden in Engeland de overblijfselen van een bepaald zeemonster gevonden en zorgvuldig beschreven, volgens de structuur van de schijnbare inwoner van de diepzee. De hals van het skelet was monsterlijk lang.
Later in de 18e en 19e eeuw werden herhaaldelijk observaties van "reuzensalamanders" en "onderwaterroofdieren van gigantische proporties" beschreven. Dit zijn al vrij duidelijke schriftelijke documenten die door de getuigen zelf zijn opgesteld.
8. XX eeuw begint
De telegraaf is stevig in het zakenleven terechtgekomen, de telefoon wordt een huisartikel, kranten strijden fel om de aandacht van de lezer. En talloze "ooggetuige-waarnemingen" regenden neer. 1932 - een vrouw die aan de oever van het meer van Ness (Loch Ness) rustte, observeerde een "enge krokodil met een heel klein hoofdje".
1933 is bijzonder rijk aan berichten. De krant publiceerde een uitgebreid interview met een stel dat op het meer ontspande en vanaf de boot 'een enorm wezen met twee bulten' bekeek. In de zomer kijken een zakenman en zijn vrouw naar een 'walgelijke vogelverschrikker met een lange nek' die langs de weg kruipt. In de herfst maakt Hugh Gray een foto, die wordt beschouwd als de eerste objectieve fixatie van een mysterieus wezen.
7. Regelmatige observaties
Dergelijke berichten werden steeds meer. Mensen begonnen speciaal op vakantie naar het meer te komen, in de hoop het mysterie van de natuur met eigen ogen te zien. Een zekere E. Mount toonde ondernemerschap, sneed een kuststruik af en richtte 15 campings op, die hij voor een bescheiden vergoeding huurde als 'observatieposten'. Daarna verzamelden zich letterlijk in een maand tijd bijna twee dozijn "getuigenverslagen van het monster".
De oorlog onderbrak het amusement in de vrije tijd. In 1943 verscheen echter een officieel rapport. Terwijl hij over het meer vloog, observeerde de piloot van een militair vliegtuig 'duidelijk een enorm levend wezen in het water'.
6.117 bewijs
In 1957 publiceerde een inwoner van de kust het boek 'Dit is meer dan een legende'. Constance White verenigde 117 verhalen over de observaties van een mysterieus wezen onder een gemeenschappelijke omslag. Het boek bevat zowel oude legendes als getuigenissen van de 20e eeuw. Bovendien werden foto's verzameld die waren verzameld tegen de tijd van publicatie, waarvan er verrassend veel waren.
In 1960 maakte Tim Dinsdale opzettelijk luchtfotografie. Experts waren het erover eens dat de beelden de beweging van een enorm levend wezen vastlegden. De ingenieur benaderde de zaak grondig en naast het fotograferen van het mysterieuze object maakte hij ook veel controlefoto's van boten op het meer. Door onderzoek van zijn foto's werd het mysterieuze wezen authentiek herkend.
5. Foto's
De eerste foto's verschenen in hetzelfde, rijk aan waarnemingen, 1933. De meest bekende is de beroemde 'momentopname van een dokter' van C. Wilson. Op deze foto genomen vanaf de kust is duidelijk een vreemd wezen te zien met een zeer lange nek en twee op het water drijvende bulten.
In 1960 maakte Tim Dinsdale opzettelijk luchtfotografie. Door onderzoek van zijn foto's werd het mysterieuze wezen authentiek herkend.
4. Nieuwe technologieën
Met de komst van algemeen verkrijgbare compacte en hoogwaardige videocamera's begonnen er steeds meer beelden en opnames van waarnemingen te verschijnen. Alle afbeeldingen tonen duidelijk de beweging van een wezen van ongeveer tien meter lang.
Met luchtopnames kunt u de hoek van de uiteenlopende golven vastleggen en met video-opname kunt u de bewegingstijd opnemen. Ze geven een snelheid aan van ongeveer 10 km / u. Vanaf 2018 zijn Nessies zelfs te vinden op satellietfoto's.
3. Wat is het?
Er zijn verschillende versies van de uitleg over wat er gebeurt.
Ten eerste zijn paleontologen geneigd te geloven dat als de waarnemingen echt een bepaald levend wezen beschrijven, dit misschien een vertegenwoordiger is van de oude fauna.
Het is bekend dat sommige soorten levende wezens sinds de oudheid met succes zijn bewaard, bijna zonder hun levensstijl en uiterlijk te veranderen. Bovendien zijn er geen betrouwbare gegevens over hun werkelijke levensverwachting.
Bijvoorbeeld gewone wezens zoals haaien en kakkerlakken. Waarom gebeurt het bijvoorbeeld niet dat plesiosauriërs het tot onze dagen hebben overleefd?
Ten tweede kunnen het oprechte fouten zijn van waarnemers. De Schotse paleontoloog N. Clark bestudeerde dus zorgvuldig archiefdocumenten en vergeleek enkele open gegevens.
Verrassend genoeg correleerden de data van de waarnemingen van het monster en de schema's van de migratie van reizende circustenttoppen. De wetenschapper concludeerde dat de waarnemers zich oprecht konden vergissen, aangezien ze olifanten in het meer baden.
De derde versie beweert dat er helemaal geen monster is, en voor de sporen van zijn zwemmende mensen namen ketens van bellen van vulkanische gassen die uit de diepten van het meer opstegen.
Ten slotte lijkt de veronderstelling dat alle hype rond oude legendes door lokale zakenlieden naar voren is gebracht ook redelijk. In pogingen om het toerisme op charmante, maar koude plaatsen nieuw leven in te blazen, konden ze naar vervalsingen en grappen gaan.
2. "Foto van de dokter" - een nep
De laatste veronderstelling wordt ook ondersteund door het feit dat K. Wilson, de auteur van een van de beroemdste foto's van het raadsel, officieel toegaf dat zijn foto op hoge leeftijd een zorgvuldig voorbereide nep was.
Omdat hij plezier wilde hebben, maakten hij en zijn vrienden in 1933 een drijvend model van het monster, fotografeerden het in het meer en toonden het meerdere keren aan groepen vakantiegangers van ver. De grap was niet alleen grappig, maar leverde ook een heel goed inkomen op.
1. Het belangrijkste argument van de sceptici
Het belangrijkste argument, dat op overtuigende wijze aangeeft dat de legende van het monster van Loch Ness slechts een sprookje is - er valt gewoon niets te voeden met de wezens van de afmetingen die worden beschreven in het koude meer. Bovendien, als er een heel broedsel is van zulke "dieren".